تزریق و اکستروژن

پلی آمیدها جزء اولین دسته از پلاستیک های مهندسی هستند که هنوز بیشترین و مهمترین جایگاه را در این دسته از مواد دارند خواص خوب حرارتی و مکانیکی آنها باعث استفاده گسترده در کاربردهای خاص شده است و اغلب از این پلیمر برای جایگزینی با قطعات فلزی خصوصا در صنعت خودرو سازی استفاده می شود. پلی آمیدها دسته نسبتا بزرگی از پلیمرها را شامل می شوند پلی آمید های 6 و 66 البته بیشترین مصرف را دارند و بیش از 90 درصد مصرف پلی آمید ها مربوط به این دو نوع می باشد.

ویژگی های فنی پلی آمیدها

• به دلیل وجود پیوند قوی هیدروژنی در ساختار آن و همچنین ساختار بلوری این دسته از پلیمرها استحکام بسیار مطلوبی دارند.
• اضافه کردن عوامل دیگر مانند تقویت کننده هایی مانند الیاف شیشه به کامپوزیت باعث افزایش مقاومت قطعه در برابر تغییر شکل در دمای بالا می شود و مشخصآ تست HDT آن افزایش می یابد.
• ساختار فضایی و مولکولی پلیمر باعث ایجاد یک محدوده کوچک برای نقطه ذوب پلیمر شده است و این به دلیل شکستن سریع پیوندهای هیدروژنی در یک دما و کاهش سریع وسیکوزیته پلیمر می باشد.
• قابلیت بازیافت و استفاده مجدد آن ها را به گزینه ای جذاب برای تولیدکنندگان تبدیل کرده است.

حساسیت های پلی آمیدها

یکی از مشخصه های مهم پلی آمیدها جذب آب بالای این پلیمر می باشد و این به دلیل احاطه شدن مولکولهای آب در ساختار پلیمر توسط گروه آمید قطبی است جذب آب در نواحی آمورف پلیمر بیشتر اتفاق می افتد آب به نوعی نقش روان کننده را در ساختار پلیمر ایجاد می کند و باعث قطع شدن پیوندهای هیدروژنی شده و پلیمر را انعطاف پذیرتر می کند در عین حال مقاومت کششی آن را کاهش می دهد ومقاومت ضربه را افزایش می دهد با قطع شدن پیوندهای هیدروژنی tg نیز کاهش می یابد جذب رطوبت یا بوسیله درصد بلورینگی و یا با تعین دانسیته گروه آمید ارزیابی می شود مونومرهای آروماتیک جذب آب را کاهش می دهد نایلون 6 جذب رطوبت بیشتری نسبت به نایلون 66 دارد زیرا درصد بلورینگی کمتری نسبت به آن دارد.